اشـتـبـاه مـي‌کـنـنـد بـعـضـي‌هـا

کـه اشـتـبـاه نـمـي‌کـنـنـد !

بـايـد راه افـتـاد ؛

مـثـل رودهـا کـه بـعـضـي بـه دريـا مـي‌ رسـنـد

بـعـضـي هـم بـه دريـا نـمـي‌ رسـنـد ..

رفـتـن ، هـيـچ ربـطـي بـه رسـيـدن نـدارد !

"سيد علي صالحي"

• ﺍﯼ ﻧﺎﺭﻓﯿﻖ ... ﺑﻪ ﮐﺪﺍﻣﯿﻦ ﮔﻨﺎﻩ ﻧﺎﮐﺮﺩﻩ ... ﺗﺎﺯﯾﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﺯﺩﯼ ، ﺑﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﮐﻪ ﻫﻮﯾﺘﺖ ﺭﺍ ﺩﯾﺮ ﺯﻣﺎﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ
  ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﭘﺎﯼ ﺭﻫﮕﺬﺭﺍﻥ ﺑﻪ ﻋﺮﺿﻪ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﺍﯼ ، ﻧﻘﺎﺑﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭ ... ﺯﯾﺮ ﭘﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺯﻭﺩ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮﺩﯼ ، ﻣﺠﺎﻟﯽ
  ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﻧﺪﮎ ... ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯾﮏ ﻧﻔﺲ ... ﺳﻼﻡ ﭘﺮ ﻣﻬﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻢ ، ﯾﺎ ﭘﺎﺷﯿﺪﻥ ﻧﻤﮑﺖ ﺭﺍ ، ﺧﻨﺠﺮ
  ﺭﺍ ﺩﺳﺘﺖ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻦ ﻭ ﻣﻮﺍﻇﺐ ﻣﻦ ﺑﺎﺵ ... ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺑﻌﺪ ﺧﻨﺠﺮﯼ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺩﺭ
  ﻗﻠﺒﻢ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺖ ، ﭘﺸﺖ ﺳﺮﻡ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ... ﮐﺴﯽ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺒﻮﺩ ، ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺧﻨﺠﺮ
  ﺯﺩﻥ ﺭﺍ ﺑﻠﺪﯼ ، ﭼﻮﻥ ﺑﻬﺘﺮﯾﻨﻢ ﺑﻮﺩﯼ ... ﺗﻮ ﮔﻨﺎﻫﮑﺎﺭ ﻧﯿﺴﺘﯽ ، ﺧﻨﺠﺮ ﺭﺍ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺖ ﺩﺍﺩﻡ ...

این بار اگر تورا دیدم غریبه ترین آشنای من خواهی بود...

همه خاطراتت چشم به هم زدنی از کنارم عبور میکند...

به نامردیت قسم دیگر برایم مرده ای...

دیگر حتی چشمهایم را هم نمیگیرم!!

راحت باش...

نقابت را بردار..